Het begon in maart 2025.
Onder de warme zon van Zimbabwe ontmoette ik Pilate – zijn situatie raakte mij.
Hij was ernstig ziek, te zwak om nog te lopen. Alleen. Kwetsbaar.
Nadat hij uit het ziekenhuis kwam, vingen Simon en ik hem op in ons buitenhuisje. Simon was het contact met de arts, ik zorgde dagelijks voor Pilate. Ik kookte voor hem, waste hem, verschoonde zijn bed, deed de was en hield hem wat gezelschap. Ondertussen zorgden we voor: ziekenhuisrekeningen, kleding, verzorgingsproducten, incontinentiemateriaal, handschoenen, vaseline…
Iets wat wij, gelukkig, konden doen op dat moment.
Echter vertelde Simon me, dat: “Ongeveer 90% van de mensen in Zimbabwe heeft geen zorgverzekering. Ze kunnen het simpelweg niet betalen.”
Veel mensen hebben amper toegang tot alleen al de basiszorg.
Niet omdat ze geen hulp verdienen – maar simpelweg omdat ze geboren zijn op een plek waar zorg een luxe is.
En dat brak mijn hart.
Daar werd bij mij het zaadje geplant.
Een zaadje van hoop. Van zorg. Van verbondenheid.
Een zaadje dat inmiddels ontkiemt in de vorm van de Moyo Care Foundation.
Want ik geloof – nee, ik wéét – dat er veel mensen zijn zoals ik.
Mensen met een hart dat spreekt.
Mensen die willen helpen.
Mensen die verschil willen maken.
💛 Als ze het verhaal maar horen…
Daar start mijn missie.
Onze missie.
De missie van de Moyo Care Foundation.
Van hart tot hart.